Is artikel 7:922 BW van de Wet Franchise een voorrangsregel in internationale verhoudingen?
Artikel 7:922 BW maakt deel uit van de Wet franchise en heeft als doel de franchisenemer, die vaak als zwakkere partij in de contractuele relatie wordt beschouwd, te beschermen. Dit roept de vraag op of deze bepaling kan worden beschouwd als een voorrangsregel in een internationale context. In deze blog wordt ingegaan op de kenmerken van een voorrangsregel en de mogelijke toepassing van artikel 7:922 BW in grensoverschrijdende verhoudingen.
Kenmerken van een voorrangsregel
Een voorrangsregel (ook wel bekend als een dwingende bepaling van bijzonder recht) is een bepaling die zo fundamenteel wordt geacht voor de bescherming van een bepaalde groep of de ordening van een specifieke markt, dat zij in een internationale context voorrang krijgt boven het recht dat normaliter op een overeenkomst van toepassing zou zijn. Artikel 9 van de Rome I-Verordening definieert dergelijke regels als bepalingen "waaraan een land zoveel belang hecht dat zij worden toegepast op elke situatie die binnen hun werkingssfeer valt, ongeacht het recht dat volgens de conflictregels van toepassing is."
Een belangrijke aanwijzing dat artikel 7:922 BW een voorrangsregel zou kunnen zijn, is het beschermingskarakter van de Wet franchise. De wetgever heeft deze bepaling expliciet geïntroduceerd om franchisenemers in Nederland te beschermen tegen mogelijk oneerlijke handelspraktijken van franchisenemers met een sterkere positie. Dit wijst op een nationale beleidskeuze om bepaalde contractuele ongelijkheden te reguleren, wat kenmerkend is voor een voorrangsregel.
Toepassing in een internationale context
Indien een franchiseovereenkomst een internationaal karakter heeft, bijvoorbeeld doordat een buitenlandse franchisegever zaken doet met een Nederlandse franchisenemer, kan de vraag rijzen welk recht van toepassing is. Op basis van de Rome I-Verordening kunnen partijen in beginsel zelf het toepasselijke recht kiezen. Indien artikel 7:922 BW echter als een voorrangsregel wordt beschouwd, kan het in Nederland afdwingbaar blijven, zelfs wanneer partijen voor een ander rechtsstelsel hebben gekozen.
Er zijn enkele argumenten die pleiten voor deze kwalificatie:
Ten eerste het beschermingsdoel. Artikel 7:922 BW beschermt een specifieke groep (Nederlandse franchisenemers) in een specifieke situatie (franchisecontracten). Dit past binnen de criteria van een voorrangsregel.
Ten tweede de territoriale toepassing: De bepaling is gericht op in Nederland gevestigde franchisenemers, wat suggereert dat de wetgever beoogt om deze bescherming af te dwingen, ongeacht de rechtskeuze van partijen.
Ten derde het dwingend karakter: Artikel 7:922 BW bevat regels die de franchisegever beperken in zijn vrijheid om bijvoorbeeld bepaalde onredelijke voorwaarden op te leggen.
Tegenargumenten kunnen echter worden gevonden in het feit dat de bepaling niet expliciet als een voorrangsregel is benoemd en dat in de Nederlandse rechtspraak nog geen definitieve uitspraak is gedaan over de exacte internationale werking van artikel 7:922 BW.
Conclusie
Gezien het beschermingskarakter van de wet en de focus op een specifieke groep binnen het Nederlandse territorium, zijn er sterke argumenten om artikel 7:922 BW als een voorrangsregel te beschouwen in een internationale verhouding.
Dit betekent dat het artikel mogelijk van toepassing blijft, zelfs wanneer een buitenlandse rechtskeuze is gemaakt. De uiteindelijke juridische kwalificatie zal echter afhangen van verdere rechtspraak en de wijze waarop rechters de norm interpreteren in internationale geschillen.
Nieuwsgierig wat dit voor uw franchiseonderneming kan betekenen? Neem contact met mij op via c.damen@vil.nl of 0620813752
Juridisch advies is altijd maatwerk. Deze blog bevat algemene informatie. Hoewel het artikel met veel aandacht en zorgvuldigheid is geschreven, is het verstandig om in een voorkomend geval altijd deskundig juridisch advies in te winnen. (Lees onze disclaimer).
