De DSA bevat regels voor aanbieders van onlinediensten die informatie doorgeven, opslaan en delen. Het gaat dan specifiek om aanbieders van bemiddelingsdiensten, hosting en onlineplatforms die binnen de EU actief zijn. Het maakt daarbij niet uit of de aanbieder binnen danwel buiten de EU is gevestigd. Het type diensten dat wordt aangeboden bepaalt samen met de omvang en de impact op het online-ecosysteem welke regels van toepassing zijn. Zo krijgen micro- en kleine ondernemingen te maken met regelgeving die ook in verhouding staat tot hun vermogen en omvang.
De DSA gaat uit van het volgende gelaagde systeem:
Laag 1: aanbieders van online bemiddelingsdiensten
Laag 2: aanbieders van onlinehostingdiensten
Laag 3: aanbieders van online platforms
Laag 4: aanbieders van zeer grote online platforms
N.B.: Voor de aanbieders in een bepaalde laag geldt dat zij ook aan alle verplichtingen van de voorgaande lagen moeten voldoen.
Wat is het verschil tussen een bemiddelingsdienst en een hostingdienst?
Een online bemiddelingsdienst faciliteert slechts online toegang tot- of het doorgeven van informatie. Voorbeelden hiervan zijn aanbieders van cachingdiensten of andere netwerken waarover informatie kan worden verzonden.
Een hostingdienst slaat daarentegen tijdelijk zelf informatie op (1) om de efficiëntie van die gegevensuitwisseling te verbeteren, of (2) op verzoek van de gebruikers van de dienst. Voorbeelden van hostingdiensten zijn onder meer clouddiensten, webhosting, betaalde verwijzingsdiensten of diensten die het online delen van informatie en inhoud mogelijk maken, zoals e-mail.
Voorbeeld: Een IT leverancier die SAAS oplossingen biedt is dus bijvoorbeeld al snel aan te merken als een hostingdienst.
Wat is het verschil tussen een hostingdienst en een platform?
Beide diensten slaan informatie op, maar het platform verspreidt deze informatie ook in het openbaar, terwijl hostingdiensten de informatie niet of buiten openbaarheid verspreidt. Van verspreiding in het openbaar is sprake als de informatie op verzoek van de gebruiker openbaar wordt opgeslagen en verspreid. Voorbeelden van platforms zijn: social media platforms, muziek-, video of fotoplatforms, onlinemarktplaatsen, zoekmachines, platforms waarop aanbieders van goederen en diensten aan klanten worden gekoppeld.
Voorbeeld: Een e-commerce website, waarop verschillende partijen producten kunnen verkopen, wordt al snel aangemerkt als een platform.
Wanneer is er sprake van een zeer groot online platform?
Zeer grote platforms hebben gemiddeld over een periode van zes maanden minstens 45 miljoen ontvangers van informatie per maand. Dat gaat dus bijvoorbeeld om Google en facebook.
Wat betekent dit in de praktijk?
Iedere partij die online actief is zal moeten nagaan of er diensten worden aangeboden die vallen onder de definities van de DSA. Wanneer een partij bijvoorbeeld een online verkoopkanaal heeft, waar meerdere producten van meerdere klanten worden aangeboden, dan is al sprake van toepasselijkheid van de DSA. Dat kan vergaande gevolgen hebben voor die partijen en aangezien de regels vanaf februari 2024 van kracht zijn, is het belangrijk om nu maatregelen te treffen.
Juridisch advies is altijd maatwerk. Deze blog bevat algemene informatie. Hoewel het artikel met veel aandacht en zorgvuldigheid is geschreven, is het verstandig om in een voorkomend geval altijd deskundig juridisch advies in te winnen. (Lees onze disclaimer).
