Er is een groep werknemers die erg gelukkig wordt van flexwerken. Maar de meeste werknemers, zo wijzen de onderzoeken uit, willen toch liever een ‘ouderwetse’ vaste baan. Het biedt gemoedsrust en je kunt nog eens een hypotheek krijgen. Hoewel werkgevers vaak zweren bij flex, lijken ze toch ook belang te hebben bij ervaren en loyaal vast personeel. Het sluit dus niet zo goed op elkaar aan. Minister Asscher heeft enkele jaren geleden ingezet op wetgeving die zou moeten bevorderen dat werkgevers het ‘duivelse flexpad’ zouden verlaten en alle werknemers een vast contract zouden bezorgen. Dit is niet gelukt. Ik weet zeker dat de evaluatie van die wetgeving in 2020 waar Asscher zich achter verschuilt, dit ook gaat uitwijzen. Hoe kan dat?
Minder risicovol en goedkoper
Onze ondernemingen zijn gericht op winstmaximalisatie. Mensen zijn productiemiddelen. Of je dat nou oké vindt of niet, zo is onze economische ordening ingericht. Onze economie is bovendien volatiel en onberekenbaar. Flexibele arbeid is voor werkgevers minder risicovol en dus uiteindelijk goedkoper. Dat werkgevers geen ‘vast’ streven hebben is bedrijfseconomisch gezien logisch. Niet fair is het dan dat Asscher werkgevers een gebrek aan moraliteit toedicht door flexwerk te verkiezen boven vaste aanstellingen. Dan moet je voor een andere economische ordening kiezen.
Het echte probleem
Maar waarom zijn vaste aanstellingen zo risicovol? Dat je als werkgever bij een afscheid altijd een vergoeding verschuldigd bent is voor de meesten nog wel overkomelijk. Het echte probleem is dat een werknemer te moeilijk te ontslaan is als economische tijden veranderen, of als een werknemer niet goed functioneert. Een bijkomend probleem, met name voor kleine bedrijven, is dat je een zieke werknemer pas na twee jaar kunt ontslaan. Terwijl in de tussentijd de werkgever ook vervangende arbeid moet betalen.
‘Vast’houden
Natuurlijk moet een werkloze of zieke werknemer adequate financiële ondersteuning krijgen. Maar als die verplichting volledig bij werkgevers blijft liggen, komt er niets van meer vaste arbeid terecht. Als de wetgever de werkgevers op genoemde punten meer flex biedt, gaan werkgevers hun werknemers vaker ‘vast’houden. Dus wetgever: laat vast meer flex worden, of flex meer vast. Oftewel, lang leve de Fast of Vlex contracten.
Tevens verschenen in Regio Business
